Correctie of Rimpeling
Amsterdam – Zakken we echt door het ijs, of is het een logische reactie binnen het (merkwaardige) ijzersterke positieve sentiment van de afgelopen maanden? Een poosje geleden gaf ik al aan dat wat professionele vakbroeders “short” gingen en dat betaald nu aardig uit. Vooralsnog ga ik er vanuit dat het een rimpeling is binnen de opgaande trend, maar dat beeld kan wel bijzonder snel veranderen overigens. Want we spelen nog steeds met vuur, daar is niets in veranderd, vergeet dat niet. Met weinig omzet systematisch de koersen oppompen is vroeg of laat vragen om heel veel ellende. Maar van 10 puntjes verlies word ik nog niet echt nerveus en het zou me verbazen als nu dan eindelijk toch de échte knal komt, want die verwacht ik immers nog steeds. Qua timing komt het te veel machtige heren nu niet uit volgens mij. We hebben te maken met een politieke, en geen échte financiële top, vergeet dat niet.
Baat bij een Fraai slot
Natuurlijk hebben ook veel pensioenfondsen, beleggingsinstellingen en andere financiële grootmachten baat bij een fraai slot dit jaar. Dat gaat dus min of meer hand in hand en zal dus wel gaan gebeuren. Technisch gebrabbel zegt me nu dus iets minder, maar eerlijk is eerlijk, de 478 punten heb ik vanochtend toch maar even als alarmbelletje ingeklopt. Daar ligt een redelijke steun op het moment. Zakken we daar echt doorheen dan kan het nog lachen worden zo op het slot van het jaar. Ik ga er vooralsnog vanuit dat het een rimpeling is en dat we eerdaags de gewenste 500 toch gaan inkoppen en met de begeerde trofee in ons hand staan. Ook al valt me op dat er “opeens” een hoop geleerden negatief worden. Ik ben dus nog steeds voor de ultra korte termijn positief (ik zal wel moeten!) en verwacht eigenlijk nog steeds een flinke correctie binnen de periode van zo’n half jaar. Die is als het ware opgeschoven in mijn ogen.
Hoe hoger, hoe harder de klap
Hoe hoger we gaan, hoe harder (en onvoorspelbarer) de klap. De bijzonder lage volatiliteit, de 4 jaars cyclus, de recente (politieke) stijging die gepaard is gegaan met weinig omzet, de (genegeerde) te hoge inflatie, de oplopende grondstofprijzen en de dalende groei zijn factoren die ik met mijn verrekijker al lang in het vizier heb en ik geen smakelijke cocktail vind. Om over een beetje politiek gedonder nog maar even te zwijgen, dat mijn inziens zo maar weer kan oplaaien. Qua timing zal dat allemaal wel na de verkiezingen en na de Kerst en de jaarwisseling gaan gebeuren. Allemaal geheel toevallig! De échte tik mag van mij overigens ook nu komen, het maakt me gek genoeg nu niet zo veel uit.
Eigenlijk ben ik ook meer een “short” handelaar is me opgevallen. Dus bij dalende koersen gaat mijn hart wat sneller kloppen, een merkwaardige eigenschap eigenlijk. Het zal te maken hebben met het feit dat de boel sneller in elkaar ploft dan die trage opwaartse tergende bewegingen. Die film duurt gewoon niet zo lang. Een vreemde afwijking waar ik als belegger mee zal moeten leven, want je zit natuurlijk altijd wel wat “long” dat ook een douw krijgt. Ik heb nog steeds geen (grote) positie in RDSA en dat zou dan een uitgelezen moment gaan opleveren. Maar ik denk dat ik die kans niet ga krijgen eerdaags en waarschijnlijk eerder opnieuw mee moet in de gedwongen Noordwaartse vaart der volkeren.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
