Knikkende Knietjes
Amsterdam – Knikkende knietjes bij de opening van de markten. Een klein dagje van herstel gisteren en wederom opereren we vanochtend weer in de rode zone van het Damrak. Hét moment bepalen is de grote uitdaging in deze markt. Je kunt drie boeken vol schrijven dat een specifiek bedrijf het geweldig doet en vijftig lijstjes maken van aandelen waar je in wil, maar als je niet op het goede moment instapt kun je die boeken met al die lijstjes net zo goed in de open haard gooien. Een dagelijkse analyse is en blijft daarbij van cruciaal belang. Ook al doe ik een poosje vrijwel niets, ik blijf de markt gedisciplineerd volgen. Veranderen de omstandigheden? Is er vandaag wel een aanleiding om nu in te stappen of om nog verder af te bouwen? Iedere dag stel ik me dit soort vragen en vorm mij een mening over de markt. Dat marktgevoel is op dit moment in mijn ogen cruciaal. Eigenlijk wacht je op een voorbijganger die je nog nooit gezien hebt. Waarom reageert de markt en waarop heeft hij dan gereageerd en snap ik dat dan? Dat is hier dagelijkse kost.
Belangrijkste Dagen
Ik lees zo links en rechts dat het de belangrijkste dagen van het jaar zouden zijn. Als we de huidige niveaus niet vasthouden en de 428 niet opnieuw uitnemen dan kunnen we definitief onze biezen pakken. In dat soort onzin geloof niet. Of ik nu in de range 400-475 beleg of in de range 320-400. Het maakt mij echt allemaal niets uit. Je hebt natuurlijk het lichte voordeel dat je investering wat lager is in de range 320-400 maar de problemen blijven verder hetzelfde. Ieder moment heeft weer zijn uitdagingen en karakteristieken. De ene keer is het de olie, de andere keer een orkaan, dan weer een onwillige raket die misschien de lucht in gaat en nu is het de inflatie die er niet zou zijn en de mondiale groei die volgend jaar instort. Om over de ontwikkeling van de dollar en de euro(!) maar te zwijgen. Daarom heen heb je te maken met heel veel beleggers die als het ware in een hele grote zaal staan met maar één klein deurtje naar een lift die omhoog of omlaag kan. De kunst is nu om al die omstandigheden te filteren tot een helder beeld waarbij je je vooral niet moet laten ompraten door je vermogensbeheerder of je broker. Dat vertroebelt het zuivere beeld. Vorm continu je eigen mening en probeer het te begrijpen.
Dicht bij de Lift staan
Sparren met je vermogensbeheerder of broker kan daarbij natuurlijk wel weer helpen en van toegevoegde waarde zijn. Voor de rest moet je zorgen dat je heel dicht bij de lift staat. Zo simpel is het eigenlijk. Als je dit dan allemaal op een rijtje zet word je ineens duidelijk dat ons vak een uiterst lastig verhaaltje is. Een timmerman kan als hij een fout maakt een nieuw stuk hout pakken maar bij ons gaat alles meteen op in rook en is het vaak onherstelbaar. Om die reden moet je niet kritisch zijn, maar mega-super-ultra-kritisch. En is er dan veel veranderd de afgelopen 24 uur? Nee, dat niet. Een Le-Mans start zal het dan ook zeker niet worden vandaag. De markt absorbeert nog steeds slecht nieuws wat beter dan goed nieuws. Emissies en IPO’s hebben het nog steeds zwaar.
Alhoewel de Siemens-Nokia-story het gisteren verassend goed deed. Dat neem ik dus wel even als groen streepje mee in mijn analyse. Plak over het geheel een technische benadering en je komt tot de conclusie als je op het prikbord kijkt dat je vandaag weer met je armen over elkaar naar het aquarium kan gaan kijken. Dat kan nog wel even duren, maar je weet maar nooit. Verse filet-américain is over het algemeen langer houdbaar dan mijn mening, maar inmiddels heeft deze mening de houdbaarheid van een blik Unox-soep en daar zit nog steeds geen verandering in.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
