Marbella’s Luchtballon
Barcelona – De Spaanse huizenmarkt is in 2011 met 11,2 procent gedaald volgens het National Institute of Statistics (INE). Dat de Spaanse vastgoed ballon op knappen stond is inmiddels geen nieuws meer.
Een krap jaartje geleden hebben wij u er nog eens op gewezen met als gevolg dat we een ziedende Spaanse makelaar achter ons aan kregen. In onze ogen jagen dit soort makelaars hun – tijdelijke – klanten de financiële dood in. Ook in Nederland heeft u inmiddels te maken met dit fenomeen. De komende jaren gaan schrijnende gevallen de revue nog passeren.
Overigens daalde volgens het Ministerie van Volkshuisvesting de vastgoedmarkt in Spanje slechts 6,8 procent. Tinsa – een gerenommeerd bedrijf qua waarderingen – blijft steken op 8 procent. Wij denken dat de markt nog veel harder daalt, of zelfs al gedaald is. Opvallend is dat de Spaanse minister van Economische Zaken er ook zo over denkt. Maar uit officiële cijfers blijkt dat niet.
Veel Cash
Dat is ook niet zo gek. Spanje is al jaren een van de grootste cash geld economieën die Europa rijk is. Miljarden liggen er hier onder de matras van moeders. Dat onze naïeve Minister van Financiën – Jan Kees de Jager – duizelingwekkende bedragen overmaakt naar Griekenland en ook nog dacht dat hij er aan zou verdienen doet de slimme Griek in zijn vuistje lachen. Die domme Hollanders…
En zo is het in Spanje ook. Regel 1 hier is: Fuck de overheid. Of wij het nou willen of niet, de loodgieter werkt niet met een factuur en wil alles contant in zijn handje hebben. De overheid vertrouwt hij niet en banken al helemaal niet. Aan belasting betalen heeft hij een pertinente bloedhekel. Dit alles is ook niet zo gek na de periode Franco. En laat de Ministerraad in Den Haag nou denken dat alle Spaanse cijfertjes kloppen. Grotere onzin bestaat er niet.
Hier in Catalunya kun je Andorra bijna ruiken. Net zoals de Grieken Cyprus hebben ingezet het laatste jaar, zo fietsen de Spanjaarden vrolijk naar Andorra. Fuck de overheid! Onderliggend is de Spaanse economie wellicht sterker dan aangenomen. Maar dat wordt nooit echt duidelijk.
Onze stelling is al jaren dat een particulieren vastgoedmarkt zich uiteindelijk beweegt naar de koopkracht van de lokale bevolking. Het mag eventjes duren, maar met een beetje geduld is dit altijd het geval geweest. En daarom is het verstandig om eerst eens wat research te doen voordat u in het buitenland – in een vakantieroes – uw tweede stulpje scoort. Wat voor u goedkoop lijkt kan in de lokale praktijk peperduur blijken te zijn. In Spanje kunt u wel raden welke kant het op gaat. Dat was in 2007 al zo klaar als een klontje.
En dan hebben we het nog niet over de kwaliteit van bouw. In veel gevallen is deze in Spanje nog steeds lachwekkend slecht. Rammen en stampen was het credo. De reële bouwkosten raken in veel gevallen kant nog wal. Vergelijkt u bijvoorbeeld de kwaliteit – en de bijbehorende kosten – eens met een huis in Zwitserland. U zult verbaasd staan. De piel van Gil was en is een veel gehoord gezegde in Marbella.
Sinatrabar
Hoe dan ook: Hollanders likken hun wonden aan de Sinatrabar in Puerto Banus. Sommige zijn al weer een poosje met de staart tussen hun benen terug gekeerd naar Holanda. De luchtballon in Marbella loopt leeg en wordt voorlopig niet meer opgepompt. De kans is groot dat ze via een omweg nog een tweede Spaanse rekening gepresenteerd krijgen. Hasta Luego – Sinatrabar – Puerto Banus.
Rest ons u een goed weekend te wensen.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en Follow the Money: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
