Alweer All Time Highs…
Pfäffikon SZ, Switzerland – Eindelijk lijkt het kwartje gevallen bij beleggers. De eerder door mij genoemde grote grijze olifant vertrekt langzaam maar zeker van het toneel. Ik word op mijn wenken bediend. Tapering, dat door velen overigens totaal verkeerd begrepen is, wordt omarmd alsof de kerstman zelf aandelen inkoopt. Dit kan ook niet anders. Op die andere pakjesavond schreef ik dat we op de mondiale beurzen vooral aan de koopkant opereren. Het kwam ondergetekende op ongefundeerde kritiek te staan.
IQ van 145 niet nodig
Nu ben ik dit na circa 1.000 columns te hebben geschreven wel gewend, wakker lig ik er zeker niet van. Al veel eerder ben ik immers long gegaan in aandelen, toen bijna niemand er in geloofde. Woensdag jongstleden tikten koersen in de VS alweer nieuwe all time highs aan. Ik geniet in stilte. Kennelijk is er in het algemeen behoefte aan het juist waarderen van aandelen. De belegger is vaak zijn eigen vijand, omdat hij zijn emoties – voor een zéér lange periode – niet goed onder controle heeft. Voor goed beleggen is een IQ van 145 niet noodzakelijk, het draait om de factor discipline, gort droog huiswerk en veel geduld.
De afgelopen weken heb ik vaker mijn licht over 2014 laten schijnen, ook al ben ik wars van glazen bollen kijkers. Het is immers een zinloos tijdverdrijf. Niemand kan in de toekomst kijken, goed positioneren is daarentegen een ander verhaal. In dat positioneren steek ik erg veel tijd. Ik bekijk dit van jaar tot jaar en de waan van de dag interesseert mij geen snars. Het doel is dat onze portfolio over decennia nog steeds staat als een Zwitsers huis.
Geen Zeepbel
Een interessante manier om te bepalen of de totale aandelenmarkt in zijn geheel is doorgeschoten, is om de totale beurskapitalisatie af te wegen tegen het Bruto Nationaal Product (BNP). In bijgaande grafiek kunt u zien dat er in 2000 sprake was van een ongekende overwaardering. U weet hoe dit is afgelopen. Tevens valt af te lezen dat in 2009 – de meest recente dip op de beurzen – de verhouding op 61 procent lag. Momenteel bivakkeren we rond de 112 procent. Dit suggereert dat de Amerikaanse markt weliswaar is overgewaardeerd, maar dat er zeker geen sprake is van een belachelijke zeepbel.
Overigens gebruik ik deze ratio alleen om grofweg en vooral in grote indices te bepalen waar we staan. Daarnaast correleren individuele aandelen niet automatisch met deze ratio. Om dit te bepalen hanteer ik onder meer onze dertien beleggingscriteria. IPO’s negeren wij steevast, vaak komen we uit bij bedrijven die een aantrekkelijk verdienmodel hebben en een fatsoenlijke waardering kennen. Uiteindelijk draait het om het perfecte – begrijpbare – businessmodel. En dan valt er direct 95 procent af wanneer u met zo een blik naar uw huidige aandelenportfolio kijkt.
Rest mij u een goede kerst te wensen.
Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel en wordt hier niet voor betaald. Ook betaalt hij niet voor het plaatsen van zijn columns. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.
