Smotziger Donnerstag
Pfäffikon SZ, Switzerland – Vanochtend werd ik om vijf uur opgeschrikt door knallend vuurwerk. Een grapje van de lokale bevolking die dan alhier ‘Schmotziger Donnerstag’ inluiden. Toeval of niet, maar het was ook letterlijk ‘Schmotziger Donnerstag’ voor Ben Verwaayen. Verwaayen geeft bij Alcatel-Lucent de pijp aan Maarten.
Verwaayen zelf was – zoals altijd – positief maar het moet toch uiterst pijnlijk zijn dat hij zijn klus niet kan afmaken en dat hij de nodige kritiek van mede bestuursleden en aandeelhouders heeft gekregen. De beurskoers laat zich eenvoudig raden. Het vertrek werd door beleggers klappend en juichend ontvangen met een openingswinst van maar liefst 10 procent voor het geplaagde telecom aandeel. De glans van Verwaayen lijkt daarmee definitief verdwenen. Het in elkaar schuiven van een Franse en Amerikaanse cultuur is hetzelfde als Cruijff en Van Gaal samen aan tafel zetten. Het is vragen om problemen. Verwaayen kan op zoek naar een nieuwe klus om zijn blazoen te gaan oppoetsen. Of misschien zien we hem wel terug in de vaderlandse politiek…
Imago’s in de Gehaktmolen
Maar meer imago’s gingen er grondig de gehaktmolen in van de week. Naast KPN, de SNS en het Holland Financial Centre (HFC) donderde Royal Imtech met veel geraas van haar sokkel. In het zicht van de finish ligt na ruim een decennia van bloed zweet en tranen het succesverhaal van gevierd CEO René van der Bruggen – middels nota bene een Poolse achtbaan – binnen een week compleet in duigen. Het legt de operationele risico’s van Imtech pijnlijk bloot. Beleggers kijken – terecht – opeens heel anders tegen het bedrijf Imtech aan. Toch waren er al eerder signalen. Van der Bruggen kan eerdaags in rusten zijn wonden gaan likken en het Poolse avontuur gaan evalueren in zijn achtertuin.
Maar ook HFC beet in het stof. De hautaine lobbyclub – met de voorzittershamer van Sjoerd van Keulen in de hand – legde het loodje in het kielzog van de genationaliseerde SNS. Ook wij hebben met ons Thirteen Diversified Fund wel eens contact gezocht met HFC omdat we immers continu een oer Hollandse FGR constructie promoten in het buitenland. Daar konden we wel wat ondersteuning bij gebruiken was onze opvatting. We kregen op alle vlakken nul op het rekest en nul komma nul medewerking en dat vond ondergetekende wel opvallend omdat Nederland als financieel centrum de afgelopen honderd jaar op een stijle glijbaan lijkt. Slaat u de – afbrokkelende – importantie van de Nederlandse effectenbeurs internationaal gezien er maar op na. Kijkt u dan bijvoorbeeld ook even naar de Zwitserse beurs. In mijn ogen blijft een meer ‘down to earth’ lobbyclub voor de financiële sector van belang. Ik ben benieuwd en zal de ontwikkelingen met meer dan normale belangstelling vanuit de Alpen blijven volgen.
Hoofdprijs voor Standard & Poor’s
Maar de hoofdprijs gaat deze week naar de rating agency’s, u weet wel die – commerciële – clubs die beoordelen of alles wel AAA is wat u koopt. Heel veel beleggingsbeslissingen van met name institutionele investeerders hangen nauw samen met een bepaalde rating. En daarmee ligt de verantwoordelijkheid – of macht zo u wilt – van deze beoordelaars op een krankzinnig hoog niveau. Ik lees er de afgelopen dagen overigens weinig over in de Nederlandse pers.
Maar misschien heeft u wel meegekregen dat de Amerikaanse regering het ratingbureau Standard & Poor’s wil aanpakken omdat de heren zogenaamde ‘junk bonds’ – uit hebzucht – consequent te hoog gewaardeerd hebben. Interne e-mails geven een verbijsterend beeld van de werkwijze van de krediet beoordelaar. Analisten zagen de crash al heel vroeg – begin 2007 – aankomen en maakten daar intern de nodige grappen en grollen over. U leefde destijds nog niets vermoedend in weelde.
Volgens een medewerker van Standard & Poor’s was het zonneklaar dat het een ‘draaikolk’ zou worden. Het onderlinge mailverkeer werd vergezeld – hoe luguber ook – met de hit van de Talking Heads genaamd “Burning down the House”. De liefhebber kan hier het hele epistel van 128 pagina’s tot zich nemen. Het algemene beeld is redelijk ontluisterend.
‘Schmotziger Donnerstag’ heeft daarmee opvallend genoeg een dekkende lading gekregen deze week. De conclusie is dat u naast centrale bankiers, politici ook een streep kunt zetten door de kredietbeoordelaar als partij waarop u blind kunt vertrouwen. Eigen onderzoek en uw huiswerk doen is vandaag de dag een van de belangrijkste pijlers geworden voor een duurzaam beleggingsbeleid.
Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.
