Komkommertijd
Amsterdam – Is het komkommertijd? De AEX raakte tijdens mijn korte verblijf in het buitenland zo maar eventjes zo’n 15 punten kwijt en lijkt nu min of meer te consolideren. Ik vind alleen het investeringsklimaat in die paar dagen tijd eerder verslechterd dan verbeterd. Waar de kopers vandaag de dag dus vandaan moeten komen is mij in ieder geval een volstrekt raadsel. Het bord spaghetti dat de belegger krijgt voorgeschoteld is verwarrend te noemen. Redenen genoeg om op de rem te trappen waarbij het conflict in het Midden-Oosten wel eens (helaas) de boventoon kan gaan voeren. Redenen genoeg dus om tijdens de huidige hittegolf achter de schermen te blijven zitten ook al zijn de omzetten wederom laag te noemen. Het conflict tussen Israël en de Hezbollah kon wel eens “het verhaal” van 2006 worden. Van komkommertijd is dus geen enkele sprake.
Zorgen
Sommigen doen het af als een soort non-event, maar ik denk daar volstrekt anders over. Eigenlijk maak ik me flink zorgen omdat er weinig voor nodig is om het conflict te laten escaleren en misschien is dat wel de juist de opzet en de bedoeling. De aanleiding kan immers niet de issue zijn. Als je goed luistert is dat het ook niet. Er is dus veel meer aan de hand waarbij zeer grote internationale belangen een rol spelen. Nou niet echt de speeltuin waar ik als belegger op de wip wil zitten. Het wordt ééntonig maar ik verwacht dus meer verkoopdruk. Ook al zijn de omzetten laag, verwacht ik toch dat we verder gaan afglijden. De echte paniek heb ik nog niet gezien, maar de sliertjes spaghetti die op mijn bord liggen kunnen zo maar roet in het eten gaan gooien. Hogere rente, oplopende inflatie, stagnerende groei in de VS (stagflatie?), oplopende grondstoffenprijzen, Iran, Irak, Noord Korea en nu worden Israël en de Hezobollah (en Syrië) er aan toegevoegd. Een illuster rijtje dat de gezonde groei van de bedrijven, de lage k/w’s en de zogenaamde grote liquiditeit bij beleggers even naar de achtergrond drukt. Verder zijn er een aantal overeenkomsten met 1987 waarbij het aantreden van Bernanke de meest opvallende is. Ook lijkt de koersontwikkeling van de AEX griezelig veel op die van de Dow van 1987. Geen maatstaf, maar wel iets om even in je oren te knopen, zeker als je de recente ontwikkelingen in het Midden-Oosten er even bij betrekt.
Paniek
Stel dat de paniek uitbreekt dan is het lastig te voorspellen waar de bodem ligt. Vooralsnog lijkt mij de zone 380-400 behoorlijk safe maar als er echt gedonder uitbreekt en Bush meegezogen wordt in een conflict in het Midden Oosten dan zijn de rapen gaar natuurlijk. Dan houdt de 380-puntengrens ook niet. Zo ver is het nog niet, en angst aanjagen heeft geen enkele zin. Mijn vizier is voorlopig gericht op het Midden Oosten waarbij ik de vinger achter het conflict wil krijgen. De grote lijn is eventjes belangrijker dan een paar individuele fondsen. Als ik de echte paniek gezien heb stap ik “vol” in omdat naar mijn mening de daling dan correct is afgerond. Mijn aandacht gaat dan uit naar de grote jongens zoals Shell en ING. Verder maak ik t.z.t. een simpele optelsom van de grotere fondsen die echt in elkaar gestampt zijn waarbij Philips waarschijnlijk ook het rijtje zal opvrolijken.
Maar zo ver is het dus nog lang niet. Ik ga zo eerst maar eens met een schuin oog naar de koninginnerit in de tour kijken. Daarna komen wij op de beurs ook nog wel eens aan de beurt de komende maanden verwacht ik zo. Het is en blijft in meerdere opzichten een hete zomer.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
