Over Instappen of Uitstappen en Uranium
Amsterdam – De markten veren wereldwijd op! Dat hadden we niet afgesproken, of toch wel? Moet ik er nu in of toch nog uit? Eén ding is duidelijk. We zitten in de python van de Efteling. Op en neer en op en neer en over de kop, de amateur-belegger wordt zeeziek inmiddels. Zoals eerder aangegeven is het bepalen van de bodem van de markt een hachelijke zaak. Je hoefde echter geen helderziende te zijn om te voorspellen dat deze week volatiel zou verlopen. Triple Witching Hour heeft onmiskenbaar zijn effect. Gooi er een licht positief sausje van Ben Bernanke over heen en het resultaat mag er zijn. De professie verkocht de laatste weken over het algemeen (gedekte) puts, de alom bekende putspread. Niets mis mee en een leuke strategie. Maar velen verkochten in de euforie van de daling ook (dure) ongedekte calls. De premie zou er toch wel uitvliegen deze laatste week.
Herstel
En daar zit hem de kneep volgens mij. Een klein herstel had men wel verwacht maar dit was wat te veel van het goede. Je krijgt dan dat iedereen over elkaar heen valt om die te dure calls, die vandaag aflopen, terug te kopen. Het valt dus te bezien of we de bodem écht gezien hebben of dat het een ordinaire short-sqeeuze is. Volgende week zullen we daarover wat meer bevestiging krijgen waarbij ik eerder rekening hou met de derde en laatste fase van de correctie. Dan is de markt pas echt uitgeziekt en kunnen we aan een voorzichtig herstel gaan denken richting het einde van het jaar. Ik sta dus min of meer langs de zijlijn en blijf dat ook. Mijn kleine aandeeltjes zijn vannacht als een gek hersteld, precies wat ik dacht. Als het herstel komt gaan deze aandelen de kuren vertonen van een stabiele Ariane-raket. Op dit moment hou ik me echter hoofdzakelijk bezig met het bijwerken van mijn research en het vormen van mijn mening voor de komende tijd. Gisteren was ik met collega Kraland bij een interessante bijeenkomst met wat heren die zich bezighouden met het zoeken naar uranium. Een aantal zaken kwamen daarbij aan het licht. De kans dat uranium een steeds grotere rol gaat spelen in energiebehoefte wordt groter en groter. Kort gezegd: Olie is out en uranium is in.
Borssele
U kent het Borssele verhaal wel denk ik. De reactor zou tot 2013 openblijven en dan gesloten worden. Echter door klimaatdoelstellingen en “voortschrijdend” inzicht blijft Borssele misschien wel open tot 2033. Feit is dat de technieken rondom een kerncentrale de laatste jaren sterk verbeterd zijn. De opslag van het afval blijft echter een politiek punt, maar is technisch goed uitvoerbaar. Als de voor- en de nadelen op een rijtje gezet worden dan zou het mij niet verbazen als het splitsen van uranium een ware vlucht gaat nemen de komende jaren. Goldman Sachs heeft vorig jaar gewoon zo’n centrale voor de handel gekocht en onlangs met een fraaie winst afgestoten. Kerncentrale’s zijn dus hot. Er is echter één probleempje. Over een jaartje of 15 a 20 ontstaat er een tekort aan uranium. Nu denkt u dat we dan nog wel even de tijd hebben. Niets is minder waar. Het duurt gemiddeld 10 jaar om uranium uiteindelijk boven water te krijgen en exploitabel te maken. Vandaar dat een gokje in een uraniumzoeker nog wel eens een leuke optie kan zijn.
Meestal vertonen dit soort tentjes een enorme negatieve cash-flow. Geen aandeel dus voor oma van vlak 90. Maar de beurswaarde kan een ware vlucht nemen als zo’n toko succesvol is. Veel risico dus, maar misschien ook wel een navenant rendement. Een interessante optie dus voor de gevorderde belegger met stalen zenuwen en een rekening-courant bij de psychiater voor als het mis gaat.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
