Lesje Chinees Boekhouden
Barcelona – Rusland zit nog zes jaar vast aan Poetin en de groei van China wordt neerwaarts bijgesteld. Beide feitjes zijn eigenlijk geen nieuws maar beleggers reageren er wel op. Europa drukt vanochtend op de verkoopknop en Rusland op de koopknop. Veel beter kan het de ©OLUMBEURS PORTFOLIO niet vergaan. Qua Rusland zijn wij al wat langer onbegrepen en worden we zo links en rechts foutief aangehaald. De Westerse pers denkt een kant op kennelijk.
Wanneer u de loodgieter vraagt waar u moet beleggen vandaag de dag, dan roept hij vanuit de douchecel ‘China’. China is een economische supermacht in wording, dus daar moet u zijn. Net zoals u klompen goud moet kopen en onder uw bed moet leggen. Wij geloven meer in de kracht van directe aandelen. China prijkt al een paar jaar niet meer rechtstreeks in onze ©OLUMBEURS PORTFOLIO. Dat is geen toeval, maar een bewuste strategie.
Wij maken ons al langer zorgen om de cijfertjes die het gigantische land ons vrij geeft. Ze kloppen niet. Onze communistische vrienden willen echter niet van hun vuurrode voetstuk vallen en houden daarom angstvallig vast aan een beeldvorming dat alles op rolletjes loopt in China. Zij zijn ‘The Master of thé Universe’. En daarom denkt de loodgieter dat ook.
Ernst & Young
We nemen u mee naar mei 2006. Ernst & Young kwam in haar opperste wijsheid met een schokkend bericht naar buiten waarbij de spittende accountants zo’n slordige 911 miljard dollar aan Chinese ‘bad loans’ rapporteerden. Dat enorme getal was groter dan de alom geroemde deviezenreserves van 875 miljard dollar van China destijds. China believers waren verbijsterd. Dit kon niet waar zijn.
Ernst & Young werd op het matje geroepen en kwam heel snel daarna met een persbericht naar buiten waarin de accountant het volgende verklaarde: “Upon further research, Ernst & Young Global finds that this number cannot be supported, and believes it to be factually erroneous.” Waarvan akte. Het is en blijft een bizarre constatering. Ook in China is er geen rook zonder vuur.
De druk op de accountant werd immens en ze boog er uiteindelijk voor. Dat is onze droge constatering. Het zegt veel over de accountant, maar ook over China. De slogan van Ernst & Young – ‘Quality In Everything We Do’ – gaan we opeens heel anders bekijken. De top van de People’s Bank of China was woest omdat Ernst & Young het in haar hoofd had gehaald om aan de beeldvorming van het Chinese banksysteem te tornen. Heel vreemd was dat niet omdat er een IPO op stapel stond in Hong Kong. Dit soort gezemel van cijferneukers kon men missen als kiespijn. Niet veel later tekende Ernst & Young een uiterst lucratief contract met de Industrial & Commercial Bank of China. Ook deze bank kreeg een notering in de herfst van 2006.
Worstelt met Schuld
Dat China al veel langer worstelt met haar schuld behoeft geen betoog, maar dit fenomeen is minder bekend bij de Westerse belegger. Er lopen accountants op onze kwetsbare aardbol rond die echt weten hoe het zit met de daadwerkelijke schuld van China. Dit jaar gaat China door een enorme politieke verandering omdat nieuwe leiders het stokje gaan overnemen. Ze staan voor een enorme uitdaging om het banksysteem gezond te maken. Het proces is op z’n zachtst gezegd onvoorspelbaar te noemen. Als belegger zit u daar niet op te wachten.
De kans bestaat dat de financiële turbulentie in China de perceptie bij beleggers over het land fundamenteel zal veranderen de komende jaren. Met alle gevolgen van dien. En mede daarom mijden wij China rechtstreeks als belegging.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en Follow the Money: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
