Das Mädchen von Helmut
Zürich – Als Angela een scheet laat, dan ruikt heel Europa dat en zet Mark direct de afzuiger aan. De macht van Merkel reikt vandaag de dag ver tot over de Duitse landsgrenzen. Eergisteren raakte ondergetekende verzeild in een verhitte discussie over wie er eigenlijk – in figuurlijke zin – de grootste Duitser is, Helmut Kohl of die andere Helmut genaamd Schmidt. Ooit werd Merkel nog door Kohl ‘mein Mädchen’ genoemd. Wat schattig is dat toch.
Herr der schwarzen Kassen
De levensloop van Kohl is op zijn zachtst gezegd turbulent te noemen. Door zijn waslijst aan vijanden wordt hij ook wel de “Herr der schwarzen Kassen” genoemd. Dat werpt dan weer een geheel ander licht op het oneindige gedonder over belastingen tussen Duitsland en Zwitserland alhier. Kohl verschijnt al jaren niet meer in het openbaar.
Sinds 2008 is de zwaarlijvige Kohl aangewezen op een rolstoel na een huiselijk ongeval in de keuken. Maar van de week stond hij dan toch in de schijnwerpers precies 30 jaar later nadat hij de macht had gegrepen. Een feit blijft dat Kohl een zeer belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de Europese Unie zoals wij deze nu kennen. Het was Kohl die immers in de vorige eeuw de DDR en de toenmalige BRD samen smolt tot een geheel. En daarmee heeft hij het leven van miljoenen Duitsers in een klap veranderd.
Borstklopperij
Ik wil er maar mee aangeven dat de weg van de EU een lange en moeizame geweest is. Wanneer Kohl nooit had besloten een groot Duitsland te creëren dan had de geschiedenis van de EU wellicht totaal anders verlopen en stond Barrosso niet zo op zijn borst te kloppen.
Hoe dan ook, Kohl zal tevreden zijn met zijn Duitsland en minder tevreden zijn met al het hedendaagse Europees gedonder. Een rondje langs de velden vrolijkt ondergetekende weinig op, ook al is de positieve inslag groot. Zo’n beetje iedere Europees getinte CDS – Credit Default Swap – spuit dwars door het dak heen. De Spaanse en Italiaanse rentes lopen gewoon weer op en de uit de gratie geraakte Baltic Dry index flikkert als vanouds in elkaar. Mocht u er nog eentje nodig hebben, een olietanker kost u slechts een appel en een ei.
Presidents Rally
Onzekerheid alom waarbij de sociale onrust een steeds prominentere rol in de in elkaar geklapte Europese economieën gaat spelen. QE3 werkt niet. En toch willen de aandelenkoersen niet echt onderuit, sterker nog in de VS trekt men zich er niets van aan. De verklaring is verbluffend simpel. Het is de ‘Presidents Rally’. Ook ik hecht nooit al te veel waarde aan grafiekjes over elkaar leggen en groene en rode strepen trekken. Maar dit fenomeen komt iedere keer weer sterk uit de bus. De psychologie erachter is dat wie er ook in de Oval Office komt te zitten, er hangt een frisse wind in de lucht. Er kraait geen haan naar dat dit effect 1 januari 2013 allang weer vergeten is.
Gemiddeld stijgen de koersen in het tweede gedeelte van het Amerikaanse verkiezingsjaar met zo’n 14,5 procent. De koersen lopen op tot in september en daarna is het even kwakkelen geblazen tot de daadwerkelijke verkiezing. Daarna lopen de koersen gewoon weer verder op. We kunnen het niet alleen leuker maken, maar ook gemakkelijker. Vraag niet hoe het kan, profiteer er dus maar van.
Rest mij u alvast een goed weekend te wensen.
Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.
