IJstijd
Barcelona – Het gevecht tussen de bears en de bulls is nog steeds in volle gang. Het is het gesprek van de dag. De markt bekent nog steeds geen kleur. Telkens als we denken dat we de daling gaan inzetten, grijpen de bulls in en zetten op ingenieuze wijze de indices een tikje hoger.
Op die manier raakt u wellicht in de war en dat is precies de bedoeling. Onervaren beursdiscipelen die net van hun eerste cursus “Hoe word ik een goede trader?” komen krijgen gelijk een lesje in onwetendheid en nederigheid. De bulls en de bears zetten alles in om hun gelijk te halen en dat maakt het signaleren van een omslagpunt lastig.
Langs de rand van de afgrond
Niets nieuws onder de zon, dat is altijd al zo geweest. Grofweg signaleren we dat met name Amerikaanse banken, en andere in de knoop geraakte bedrijven, bezit verkopen om aan liquiditeiten te komen. Vaak gaat het om eerdere dure aankopen. We herhalen nog maar eens dat grote acquisities vrijwel nooit tot een toegevoegde waarde leiden. Meestal zeilt de onderneming na zo’n overname langs de rand van de afgrond en draait het om ego’s. Klein is in en groot is uit, zo simpel is het. Voor lastige ego’s is geen plaats meer, maar dit alles terzijde. De timing van al deze verkopen is ondertussen natuurlijk dramatisch, dat snapt de werkloos geraakte wieldoppencontroleur bij GM ook nog wel.
Omdat het aantrekken van liquiditeiten, linksom of rechtsom, redelijk voorspoedig gaat krijgen beleggers warme onderbuikgevoelens en denken opeens dat het ergste over is. Zet daarnaast de invloed van de enorme bedragen die overheden hebben uitgetrokken om u weer aan het spenderen te krijgen en de heren komen tot de conclusie dat het vanaf heden alleen maar beter zal gaan. Daar horen hogere koersen bij, dat snapt u ook wel. En dus gaan we omhoog.
IJstijd
Maar we zijn in een ijstijd beland. Een compleet nieuwe financiële omgeving waarvan nog helemaal niemand weet hoe deze uit zal pakken. Het hele landschap is een grote smeulende rokende puinhoop. Men zet nu doodleuk als het ware een biertje voor uw neus, maar het is helemaal niet gezegd dat u dit ook gaat opdrinken. Misschien heeft u er wel helemaal geen zin in op dit moment. Met andere woorden: Men kan stimuleren tot St. Juttemis, maar de consument moet wel willen.
Daar komt bovenop dat het financiële landschap nooit meer hetzelfde zal zijn. Schulden worden immers teruggedraaid en balansen van banken en verzekeraars moeten vooral weer heel saai en degelijk worden. Daar komt bij dat ongetwijfeld een koppeltje “slimme” politici wat maniertjes gaan bedenken om alles wat ook maar riekt naar risico (en dus groei) direct de kop ingedrukt zal worden. Men gaat “overreageren” en timed daardoor hopeloos slecht. Mosterd na de maaltijd noem je dat.
1/3 afgelegd
Dat we er nog lang niet zijn blijkt wel uit het simpele feit dat de banken pas het hopeloze pad langs de afgrond van de herfinanciering voor zo’n 1/3 hebben afgelegd. Neemt u van ons aan dat iedere verdere stap van herfinanciering lastiger en ingrijpender zal zijn. Het beeld dat we dus wel even naar de 300 in de AEX-index spuiten lijkt ons op z’n zachtst gezegd wat voorbarig.
Ondertussen rollen de cijfers van ING binnen en die vallen tegen. Binnen de ©OLUMBEURS-Portefeuille hebben we het aandeel al eerder een schop gegeven. De pijn lijkt volgens de cijfers in de verzekeringspoot te zitten. Wij zien nog steeds een groot zwart gat bij de geplaagde bankverzekeraar dat commercieel vastgoed heet. Daar komt bij dat het aardige business-model van iedere financiële waarde voorlopig de prullenbak in kan omdat men alles aan banden zal leggen. Voor ons als belegger zal daardoor op een goed moment helaas de fantasie uit het aandeel vloeien.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.