Wat u Ziet, is Niet wat u Krijgt
Amsterdam – Uitgerekend zo’n beetje de eerste tent die in de VS met cijfers naar buiten komt doet de belegger achter zijn oren krabbelen. Dat zou u ook moeten doen. Ik doe het al wat langer. Uiteindelijk draait het nu om de ratingbureaus die achter de feiten aanlopen. Ik heb daar in de laatste Kapitalist helder aangegeven hoe dat in elkaar zit en hoe ik daarover denk. Het te laat schuiven met dit soort waarderingen doet een aantal portefeuilles veranderen in ratatouille. Je denkt dat je weet wat er op de plank ligt maar dat is niet zo. Naar mijn idee is dat één van de belangrijkste kanten van het beleggen. Je moet (exact) weten wat er bij je op de plank ligt. Eigenlijk tot in detail zelfs. Dat doet mijn vrouw ook. Die weet ook wanneer de aardappelen verrot zijn. Daarom neem ik juist in Nederland in deze periode zo moeizaam positie.
Husselen van de Ratings
Ik krijg (nog) niet wat ik zie. Terug naar het husselen van de ratings. Overigens wijs ik in dat kader maar weer eens naar ene Michael Milken hoe je dat spel moet spelen, of beter gezegd, hoe je dat eigenlijk niet moet spelen. Doordat de waardering te laat worden aangepast klopt er niets meer van je glanzende fondsenstaatje. Daar komt bij dat de beheerder vaak gedwongen wordt om afscheid te nemen van een flink aantal posities omdat dit vaak in de statuten van het desbetreffende fonds is opgenomen. U en ik weten als je ergens vanaf moet, het altijd geld kost. Of het nu uw vrouw, uw boot of uw verzameling postzegels is, die vlieger gaat altijd op. Dit soort regeltjes in statuten en beleggingsovereenkomsten blijken dus een wassen neus te zijn. Wat u ziet, is niet wat u krijgt. En wat leert u er van?
Nadenken
Denk zelf ook na en vaar niet blind op verouderde zeekaarten en een krakkemikkige gps. Verder wijs ik ook maar weer eens naar de VIX. Deze noteert alweer een geruime tijd structureel hoger. Waarom zou dat toch zijn? Tegen de positivo’s onder ons zou ik overigens zeggen: Welkom aan boord en stap in. Dit is uw kans.
De financiële waarden zijn toch spotgoedkoop, er ligt toch een bodem van beton, de rente en inflatie stellen toch niks voor en er staat ook nog eens bakken met geld aan de zijlijn. Eigenlijk is alles goedkoop en het draait als een trein dus wat let u? Ik pak mijn verrekijker en constateer droogjes dat ik (nog steeds) niet krijg wat ik zie.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
