Paniek bij de ECB
Zürich – De Margaret Thatcher van Centraal Europa wordt hij genoemd; Václav Klaus. Volgens Klaus bevindt u zich in de eindfase van de destructie van de Europese democratie. Zware woorden welke u misschien verwacht van een bierdrinkende nietszeggende idioot aan de bar die geen ‘Drs of MSc’ voor zijn naam kan zetten of een gesjeesd donker getint staatshoofd die het bloed van de EU wel kan drinken.
Niets is minder waar. Klaus is de President van de Republiek Tsjechië en heeft de respectabele leeftijd van 71 jaar. Hij heeft veel mee gemaakt – veel levenservaring – en kent zowel de communistische als de democratische kant van de samenleving. Dat kunnen er niet veel zeggen.
Democratie in Mootjes
Met tegenzin heeft hij Tsjechië het lidmaatschap van de EU aanbevolen. Inmiddels maakt Barrosso vaart met de Europese superstaat en wordt de democratie in mootjes gehakt tot afgrijzen van Klaus.
“We need to think about how to restore our statehood and our sovereignty. That is impossible in a federation. The EU should move in an opposite direction,” aldus Klaus.
Klaus behoort niet tot de Europese politieke elite en voelt zich geïsoleerd. Als oud communist had hij nooit gedacht vandaag de dag te moeten strijden voor de waarden van de democratie. Het kan raar lopen in het leven. Ondertussen zit Tsjechië volgens Klaus met de gebakken democratische peren.
“We were entering the EU, not a federation in which we would become a meaningless province,” aldus Klaus.
Fascistische Trekjes
De financiële veenbrand trekt langzaam verder. Meerdere malen heb ik aangehaald dat sociale onrust de laatste en gevaarlijkste fase is. In bijvoorbeeld Griekenland zien we dat voltrekken waarbij ik zelfs fascistische trekjes signaleer, maar vlak Spanje ook niet uit.
Klaus heeft wel degelijk een punt maar wordt monddood gemaakt. De Europese Unie is hard op weg een federatie te worden. Het is niet voor niets dat ik mijn koffers een poosje geleden uitgerekend in Zürich uit mijn handen heb laten vallen. Liever neutraal en relatief duur – volgens de gierige Hollanders – dan opgescheept zitten met een vat vol Europese onduidelijkheden.
Barrosso de Keizer van Europa
In een federatie heb ik – vooralsnog – weinig vertrouwen. De timing van Barrosso is ongelukkig te noemen en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij zijn eigen land – Portugal – een extra grote dienst wil bewijzen nu het door de Atlantische Oceaan lijkt te worden verzwolgen. Hij wil de eerste nieuwe keizer van Europa worden. Het nageslacht zal trots op hem zijn. Ik zie het familie schilderij al boven de open haard hangen.
Het samen vegen van de Europese schulden en het virtueel creëren van groei is een utopie en een korte termijn oplossing. De EU probeert op dat punt het grapje – via de ECB – van de VS uit te halen. Japan probeert al tien jaar dit kunstje en zonder enig aantoonbaar succes. Hoe meer geld men drukt, hoe meer de burger financieel in zijn schulp kruipt en genaaid wordt. Ik neem aan dat u dat inmiddels wel in de gaten heeft. Dat de naïeve Paul Krugman voor al zijn proza ooit de Nobelprijs heeft gekregen blijft voor ondergetekende – als bescheiden asset-manager – een compleet raadsel, dit geheel terzijde.
Paniek
Het is niet zo gek dat volgens Juergen Stark de ECB in paniek is, en dat is niet vanwege het nieuwe hoofdkantoor. De problemen zijn immers groot. En Stark kan het weten. Volgens Stark heeft de ECB sinds kort een nieuwe rol en dat is die van wereldkampioen geld printen. De ECB handelde de laatste maand uit paniek om een uiteenvallen van de EU te voorkomen. En dat is onzin volgens Stark. De EU stond helemaal niet op klappen.
Vroeg of laat zal het huidige beleid de inflatie aanwakkeren. Dat weet zelfs een brugklasser. Maar interessanter is dat dit alles ingegeven zou zijn door druk van buitenaf. Drie keer raden wie dat geweest kan zijn. ‘Helicopter Ben’ natuurlijk.
Ben koopt alles wat los en vast zit
Ben Bernanke probeert alles naar zijn hand te zetten. Zelfs de inflatie stuurt hij keurig door iedere chicane heen. De obligatie-boeren van Pimco lieten eerder weten uit de US Treasuries te stappen. Het was pleepapier volgens de heren en iedereen speelde de rol van papegaai. Ook zij werden in het ootje genomen door Ben. De Amerikaanse rente werd nog net even wat verder in elkaar gestampt.
Inmiddels is Ben eigenaar van maar liefst 27 procent van de 10 jaars Amerikaanse staatsschuld. Wanneer Ben in het huidige tempo alle rotzooi blijft opkopen bezit hij over drie jaar 60 procent van de totale Amerikaanse staatsschuld. Hallo, bent u daar nog? Het is een belangrijke trend welke u moet onthouden. In het kielzog van Ben opereert Mario min of meer op dezelfde wijze. Aan u de vraag of deze situatie gezond is? Dat lijkt me niet. De rente – en daarmee de gekunstelde inflatie – blijft door het beleid van Ben tot minimaal 2015 ultra laag omdat het geld nog niet bij u op de mat valt maar bij de bankiers blijft hangen.
U mag alvast gaan nadenken wat Ben gaat doen als hij medio 2016 -2017 volledig eigenaar is van de grootste schuldenberg ter wereld. Ik denk dat ik het antwoord al weet. De kans dat u tegen die tijd wederom met uw vingers tussen de deur zit is…100 procent. Verzin een list, zou ik zeggen.
Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.
