Beursbelasting als Rem
Barcelona – Na dagen van kerststollen, champagne en oesters gaan ook wij weer over tot de orde van de dag. De laatste handelsdagen zullen ons niet veel brengen, ook al zien we met een schuin oog dat de Japanse beurs hoger gesloten is.
Beleggers staan op de carve ski’s of liggen ergens in de zon te bakken. 2011 was een lastig jaar en 2012 zal zeker niet anders worden. Inmiddels zit uw koopkracht, uw pensioen en uw virtuele stenen bezit in de bankschroef van de crisis. U bevindt zich in een ‘bear’markt en dat gaat u voelen ook. Roekenloze politici zullen proberen om de euro in 2012 met man en macht bij elkaar te houden. Het is voor u – in eerste instantie – te hopen dat dit lukt. Maar we zijn sceptisch.
Interessanter is de vraag hoe het financiële stelsel opnieuw zou moeten worden ingericht. Daar horen of lezen we eigenlijk bitter weinig over. Het is meer van hetzelfde. Geld drukken tot de persen van de ECB en de FED gloeiend rood aanlopen is een recept dat vroeg of laat desastreuze gevolgen met zich mee gaat brengen. We leven in een virtuele wereld waarbij u denkt over geld te kunnen beschikken, maar niets is minder waar. Geld is een ruilmiddel dat politici nu gebruiken voor hele andere zaken. Een bail-out is geen bail-out maar gewoon een virtuele creatie.
Goochelen
En probeert u tussen al dit financiële gegoochel dan maar eens zonder financiële kleerscheuren overal tussendoor te laveren. Een lastige en hachelijke opdracht. Naar ons idee moeten we – snel – terug naar de basis. Leer een degelijk vak en zorg dat u het tot in de puntjes beheerst en hou het voor de rest zo simpel als mogelijk, zeker op financieel gebied. Jim Rogers vertelt u al jaren dat u boer moet worden, maar er zijn naar ons idee wel meer uithoeken waar u een goede boterham kunt verdienen. Echte vaklieden sterven uit. De wereld is een kopie van zichzelf geworden.
En u hoeft echt geen Steve Wozniak te zijn, maar de honger naar innovatie neemt wel toe vandaag de dag. Want dat kan immers de huidige crisis pas echt doorbreken. Om ons vak maar eens wat verder onder de loep te nemen schuilt er naar ons idee een groot gevaar in het falen van ons pensioenstelsel. Dat zou pas echt desastreus zijn. Het probleem is dat er te veel lieden zich bezig houden met de verkoop van dit soort producten. Wat er uiteindelijk naar u – als investeerder – vloeit ligt simpelweg te laag (of de overheid besteelt u, dat kan ook nog). Deze ‘overhead’ moet er uit gesneden worden. Wij haten ‘overhead’. Het doet ons denken aan de woekerpolis. Tussenpersonen die in foeilelijke gouden Mercedessen rijden en niets toevoegen aan de samenleving was het gevolg. De rest is historie.
Ons financiële systeem is volledig ontspoort. Hele banken draaien op de handel en wandel van afgeleide producten van afgeleide producten. De basis van de optiehandel lag in het feit dat de boer zijn oogst wilde verzekeren. Niet meer en niet minder. Nu friemelt de eerste de beste pukkelkop in turbo’s en speeders in van alles wat hij of zij nog nooit in zijn hand heeft gehad of gegeten heeft. Een bizarre constatering dat er om de originele handel een schil van handel ontstaan is welke vele malen groter is dan het origineel. Wij begrijpen er dan ook geen snars van dat diverse vermogensbeheerders dit soort rommel iedere dag verhandelen. De korte termijn provisie gedachte smaakt kennelijk naar meer. Ook dat moet – snel – uitgeroeid worden. Het systeem moet terug naar de basis.
Het kan toch niet zo zijn dat de omzet van de beurs misschien wel het tweehonderdduizend voudige is van de originele IPO markt. Ook hier zien we allerlei lieden opduiken die er – letterlijk – een graantje van mee willen pakken. Ze creëren niets voor de samenleving. Handel is prima, maar wel binnen bepaalde proporties en met een bepaald doel. Veel beleggingsfondsen draaien 100% van hun portfolio binnen een jaar om. Waarom? Waar zijn ze mee bezig? Niet met beleggen of investeringen in een bedrijf waar mensen hun dagelijks brood kunnen verdienen, maar met virtuele spelletjes.
Op de schop
Ons financiële systeem moet dus op de schop. Toen wij onze eerste schreden zetten in april 1989 in de effectenwereld was er nog sprake van een beursbelasting. Wanneer u handelde dan moest u daarvoor belasting betalen. Dus daar dacht u wel drie keer over na. Wij zouden pleiten om de beursbelasting – in een andere vorm dan destijds – opnieuw in te voeren. Dit om onnodig gegoochel op de financiële markten tegen te gaan en direct investeren te belonen. De voorwaarden zouden moeten behelzen dat de investeerder weer de investeerder wordt en dat allerlei idioten die onnodig in allerlei afgeleide rommel handelen langzaam de beursvloer verlaten.
Oh ja, we kregen nog wat vragen waarom wij nooit iets over goud schrijven of zeggen. Wel nu, het antwoord is dodelijk simpel. We geloven niet in goud – of erger nog – al die opgepimpte exploratiebedrijfjes welke om de haverklap worden aangeprezen. Goud is voor uw vriendin of maîtresse. Goud is waarschijnlijk vooral overgewaardeerd. Het is een volledig speculatief gedreven – zogenaamde – investering, welke geen dividend of rente uitkeert. Aandelen en obligaties doen dat wel zoals u weet. Maar in dit soort beleggingsomgevingen van angst en hebzucht kan het nog wel tien jaar duren voordat goud zijn reële waarde weer terug heeft. Wij zien er – al jaren – niets in. Geeft u ons maar een directe investering in een beursgenoteerd bedrijf. Die beursbelasting betalen we er overigens graag bij.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en Follow the Money: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
