Repo’s als Graadmeter
Amsterdam – De repohandel in staatsobligaties is een aardige graadmeter waar we staan met de recente subprime-ellende. Banken draaien achter hun cashboek ook een repoboek. Banken spelen namelijk met uw hypotheek, deposito en uiteraard het eigen vermogen van de bank zelf. Hierdoor ontstaat er continu een short- en een long positie in de (gigantische) obligatieportefeuille.
De repodesk krijgt de opdracht om zo goedkoop mogelijk het short boek in te dekken en zo duur mogelijk het long boek te slijten. Hierdoor ontstaat er dus eigenlijk een tweede handelsboek dat tot doel heeft de bank als geheel zo goed mogelijk en zo goedkoop mogelijk te financieren buiten de cashmarkt om. Ook het repoboek speelt in op langere short- en longposities van de bank i.v.m. verwachtte renteschommelingen en mogelijke emissies van staatsleningen van Bos bijvoorbeeld.
Nul Basispunten
Toen ondergetekende nog aan de hendels trok op deze desk probeerde we dus het boek met nul basispunten te draaien, hetgeen vaak het geval was. In het slechtste geval kwamen we uit op 3 basispunten en met enorme illiquide troep kostte het soms 8 basispunten. Nu gaat het hardnekkige gerucht dat het draaien tussen de 40 en 50 basispunten kost en dat banken onderling nog steeds niet staan te trappelen elkaar onderling veel geld uit te lenen. Men doet dat wel, alleen slechts overnight. Het geeft even aan waar we staan.
Ondertussen verlaagt Bernanke wederom de rente. U begrijpt steeds beter waarom.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
