Post-Subprimetijdperk
Amsterdam – De verschillen zijn klein en langzaam glijden we naar de expiratie toe. Ik verwacht richting het moment suprème nog wel een paar opmerkelijke bewegingen. Dat kan haast niet uitblijven. Ondertussen steelt ASML de show. Eigenlijk draait het bij de chipproducent iedere keer weer om het orderboek. Hoeveel orders hebben we dit weer kunnen noteren? Maar dit keer is het aardig om te zien dat de tegenwaarde van het totale orderboek ons positief verrast.
Grap
In mijn ogen is ASML een erg leuk aandeel om in te handelen. In het verleden heb ik het wel eens vaker gebruikt om extra te profiteren van een stijging van de AEX of juist van een daling zoals ik dat bijvoorbeeld recent met een uitzender heb gedaan. Ik gebruik het aandeel juist niet voor een lange opgepompte positie. Dat is volgens mij de grap bij ASML. Verder is het zo dat het qua optiehandel juist door die beweeglijkheid vaak op dat specifieke gebied een walhalla is voor ondergetekende en wat andere optieliefhebbers. Er zijn simpelweg meer manieren om je positie in s’werelds grootste producent van lithografiemachines voor de productie van halfgeleiders fatsoenlijk tot een groen einde te brengen. Alleen daarom al is het noodzakelijk om ook de grote lijn van het bedrijf uit Veldhoven te volgen. In de hele grote lijn kunnen we ons zo langzamerhand gaan opmaken voor het post-subprimetijdperk dat onze koersen eventjes flink op haar grondvesten deed schudden. Het ergste is voorbij brullen er wat dames en heren van het IMF, maar volgens Hank Paulson smeult de hele veenbrand nog wel wat na. Dat denk ik ook. In sommige hoeken van het economische spectrum krijgen we nog wel een paar aardschokjes en tsunami’s te verwerken en kunnen we zo heel langzaam gaan loeren naar wat langlopende kansen zoals ik ze maar noem buiten de ijzeren voorraad in wat grondstofaandeeltjes.
Impact Olieprijs
Het zal u verder ook niet ontgaan zijn dat de impact van de stijging van de olieprijs steeds geringer wordt. Ik heb dat fenomeen wel eens vaker aangehaald. Natuurlijk is het lullig dat u (wat meer dan ondergetekende) geschoren wordt aan de pomp maar inmiddels zijn al die stijgingen wel door de markt als het ware geabsorbeerd. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Al een flinke poos cirkelen we tussen de ca. $65,= en de ca. $75,= per vat en nu wordt die bandbreedte waarschijnlijk grofweg een dollar of tien hoger gelegd. Daar liggen we niet meer wakker van, maar ik zeg u er wel even bij dat de dollarprijs u en ondergetekende in dat kader wel uiterst goed gezind is. Als die specifieke pijn ergens vandaan moet komen is het (tijdelijk) uit de valutahoek naar mijn idee. Voor de rest kunnen we op zoek naar de volgende stok waar de koersen mee geslagen kunnen worden.
Onze goklustige Chinese vrienden hebben zich niets maar dan ook helemaal niets aangetrokken van de recente veenbrand. Ik vraag me al wat langer af hoe lang dat sprookje, dat al langer duurt dan de muur lang is, nog zal voortduren. Er is weinig fantasie voor nodig om een leek uit te leggen wat de impact zou kunnen zijn van een verkouden Chinese grootmacht in spé. Hoe dan ook: Dat gaan u en ondergetekende zeker een keertje meemaken, al denk ik dat we eerst dit jaar, althans volgens onze kalender, vooralsnog redelijk opgewekt gaan afronden.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
