Dealen met de Oplopende Rente

Pfäffikon SZ, Switzerland – Deze week was het de vijfjarige verjaardag van de ondergang van Lehman Brothers. Een Amerikaanse bank die u wellicht nooit gekend heeft maar waar u mogelijkerwijs nu nog steeds wakker van ligt en de naam inmiddels van kan dromen. De S&P 500 is in de tussenliggende periode meer dan verdubbeld. Grappig om te zien is dat de één na de ander steeds vaster op de aandelenmarkt wordt. De hardvochtigste baissiers draaien als een blad aan de boom en noemen zich opeens haussiers. Wellicht is het de ‘Great Rotation’ die zijn werk doet…

Oost-Duitse Jacht
Premier Mark Rutte begint zich ondertussen langzaam maar zeker zorgen te maken over de oplopende rente. Een oplopende rente heeft een geweldige impact op het huishoudboekje van de Nederlandse Staat, dat begrijpt iedereen. Maar uw leider is wel rijkelijk laat met zijn waarnemingen. We leven in een monetair laboratorium waarbij centrale bankiers experimenteren als vakkundige financiële gifmengers. Aan u de taak om uw Net Asset Value (NAV) op pijl te houden, zowaar een lastig klusje met de in elkaar klappende huizenprijzen en een wegkwijnende koopkracht. De Staat is op zijn Oost-Duits op jacht naar uw laatste waardevolle bezittingen zonder dat u het in de gaten heeft. Houders van stamrecht BV’s en andere gevulde pensioenpotten zijn gewaarschuwd.

Centrale bankiers roepen al jaren braaf in koor dat de rente voor een lange periode laag zal blijven. Maar wanneer u rente moet betalen zijn de tarieven echter van een geheel ander niveau, tenzij u woonachtig bent in Zwitserland. Alhier is geld spotgoedkoop, omdat het simpelweg uit de kluizen spuit. Het is de markt die zijn werk doet. Dat de rente steeds verder oploopt mag niet als een verrassing komen. Daarom begrijp ik de heer Rutte niet helemaal. De rente daalt al meer dan twintig jaar, daar komt op een lullig moment een keertje een einde aan. We noemen dat Black Swans. Overigens zwermen er nog meer Black Swans boven de financiële markten. Ik kom daar nog wel eens op terug.

Tapering
Een stijgende rente past normaal gesproken bij een sterk aantrekkende economie. Maar door het geknutsel en gegoochel van centrale bankiers hebben we met een volstrekt andere financiële omgeving te maken. De huidige oplopende rente is simpelweg toe te schrijven aan de exit – ook wel tapering genoemd – van de Federal Reserve (FED), het stelsel van Amerikaanse banken. De rente komt daarmee in een meer normaal vaarwater terecht. Volgende week dinsdag en woensdag kunt u in uw agenda zetten indien u over dit fenomeen het naadje van de kous wilt weten. De heren van de FED komen dan bij elkaar voor misschien wel de belangrijkste vergadering van het jaar.

Een verder oplopende rente zal ook de bedrijfswinsten gaan aantasten. Grofweg zijn de leenkosten voor bedrijven de afgelopen tien jaar historisch gezien uitzonderlijk laag geweest. Ook daar komt nu een einde aan. Tevens zal een hogere rente – een negatieve – impact hebben op de financiering van inkoopprogramma’s en dividenden. Aangezien de inkomsten van een onderneming niet dusdanig versnellen dat ze een rente-squeeze kunnen opvangen zullen bedrijfswinsten verder onder druk komen te staan.

Vlieger gaat niet meer op
Over zo’n ontwikkeling moet niet te lichtvaardig gedacht worden. Immers, bedrijven zijn gewend geraakt om tegen lage kosten dividenden uit te keren of om aandelen in te kopen ten gunste van de bestaande aandeelhouder. Het komende decennium zal die vlieger echter niet meer opgaan. Normaal gesproken presteren bedrijven die structureel aandelen inkopen en dividend uitkeren beter dan de markt als geheel. Maar we krijgen nu te maken met een compleet ander gedachtegoed. Om aan alle verwachtingen te kunnen blijven voldoen zullen de bedrijfswinsten verder omhoog moeten. Ik hoef u niet uit te leggen dat in het huidige economische klimaat dit geen eenvoudig klusje is.

Over het algemeen staan de meeste bedrijven in de S&P 500 er gewoon goed voor. Het structureel blijven snijden in de kosten en de lage rente hebben hier zeker toe bijgedragen. Maar aan beide componenten komt dus langzaam maar zeker een einde.

Slotgracht
De oplossing is dat u op zoek gaat naar bedrijven die de komende decennia in staat zijn om hun winsten vast te houden en op tijd differentiëren, zelfs als de rente nog verder gaat oplopen. Warren Buffett – de rijkste belegger ter wereld – noemt dit de slotgracht. Neemt u van mij aan, dat wanneer u op zoek gaat naar dit soort bedrijven, u opeens heel anders tegen deze materie aan kijkt. Tevens wordt u minder vatbaar voor de waan van de dag. Wat over blijft is een beter rendement op uw vermogen in combinatie met een heerlijk stukje nachtrust.

Rest mij u een goed weekend te wensen.


Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.