Trackrecord
Pfäffikon SZ, Switzerland – Wederom was het Rome wat de klok sloeg deze week. Was het eerst de Paus die er de kracht niet meer voor heeft, nu waren het de Italiaanse verkiezingen die beleggers voor heel eventjes de gordijnen in joegen. Volgens ons merkwaardig Duits socialistisch heerschap – de heer Peer Steinbrück – hebben we te maken met clowns.
Beppe Grillo noemt hij ‘ein beruflich tätiger Clown, der auch nichts dagegen hat, wenn man ihn so nennt.’ En Berlusconi is ‘ein Clown mit einem besonderen Testosteronschub.’ aldus de heer Steinbrück. Het behoeft geen betoog, het gedonder in Europa is nog lang niet over. De werkloosheid in Frankrijk loopt hard op en over Spanje hoeven we het al helemaal niet te hebben op dat punt. De SNS kan nog wat leren van Bankia over het verbranden van poen. Dichter bij huis wordt het ook billen knijpen. Dijsselbloem ziet uiteraard de bui al hangen en opteert voor een Oranje coalitie en probeert nu al zieltjes te winnen.
Mafketels aan de Hendels
Toch hebben regeringen over het algemeen een verdomd slecht trackrecord over de jaren heen. Soms trekken er voor decennia lang mafketels aan de hendels. Vandaag de dag hebben de Duitsers wel een punt met de clowneske capriolen van Italië en in mindere mate van Frankrijk. Dat neemt de Belg Van Rompuy – die zelf nota bene uit een verscheurd land komt – met mooie praatjes niet weg. Het lijkt wel of hij de problemen van België zelf onder het tapijt wil vegen.
De geschiedenis laat zien dat Mao tussen de 20 en 30 miljoen onderdanen de dood in joeg vanwege een dom idee over landbouw. Over Hitler hoeven we het niet te hebben en in de voormalige Sovjet-Unie hadden de machthebbers een idioot systeem bedacht waarbij iedereen werk had. Althans, dat wilde men hun discipelen doen geloven. Dat het systeem inefficiënt was dat maakte kennelijk niet uit. Soms bekruipt mij wel eens het gevoel dat Nederland heel langzaam een communistische deelstaat aan het worden is. Iedere vorm van ‘outperforming’ wordt direct met de grond gelijk gemaakt.
Opvallend in dat kader vind ik dat menig uiterst succesvol Nederlands ondernemersgeslacht al jaren geleden is uitgeweken naar het buitenland. Dreesmann en Heineken zijn vertrokken, Sonnenbergh woont hier om de hoek. Nederland is een grauwe vergaarbak geworden waar de zeis klaar staat wanneer u en ondergetekende er ook maar een centimeter boven uit steekt.
Innovatie als DNA
Bij de slapende politici is inmiddels ook doorgedrongen dat innovatie het sleutelwoord is naar meer groei en het oplossen van de slepende crisis. Meer geld zou dat allemaal moeten aanzwengelen. In mijn ogen gaat het daar niet om. En de uitleg is verbluffend simpel. Apple heeft 137 miljard dollar aan cash op de bankrekening staan en wil zelf graag gezien worden als de meest innovatieve onderneming ter wereld. Het zit in hun DNA. En eerlijk is eerlijk, de heren in Cupertino kunnen een indrukwekkend trackrecord overleggen. Maar sinds de illustere ondernemer Jobs zijn buitenaardse ideeën niet meer met ons kan delen is het verdomd stil geworden bij Apple. We hebben nu meer te maken met het gelul over iPrefs en het verdelen van de buit. Jobs zelf gaf aan dat innovatie niets met geld van doen heeft. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Het gaat om de bevlogenheid en de passie. Geld speelt daarbij geen enkele rol.
Vooropgesteld, niemand kan de problemen van Dijsselbloem oplossen. Ik zou niet graag in de schoenen staan van onze Minister van Financiën. Over het algemeen is het zo als de kiezer zou kunnen kiezen voor geld, hij of zij dat onmiddellijk zonder ook maar na te denken direct doet. Daarom zitten figuren als Hollande heerlijk op het pluche. Maar om de crisis de kop in te drukken zijn ondernemers nodig met innovatieve ideeën en een uithoudingsvermogen van een molenpaard. En die zijn verdomd schaars. En dat is logisch.
Knevelen
Als de hele exercitie al überhaupt lukt worden ze fiscaal en juridisch gekneveld. Lukt het niet dan worden ze als oud vuil sociaal de vergaarbak in gedraaid en krijgen ze blijvend een groot rood stempel op hun voorhoofd gedrukt. Legt u mij eens uit waarom u er dan aan zou beginnen? Veilig thuis – al klagend – op de bank bij Mammaloe is dan het credo. Misschien is het een idee dat de regering daar eens naar kijkt. Het klimaat moet om. En verder valt me op dat aan een van mijn eerdere stokpaardjes steeds meer gehoor gegeven wordt. Nederlandse pensioenfondsen investeren meer in de polder. Een ontwikkeling die ik toe juich. Het is in Nederland verdient, en moet juist nu Nederland sterker maken. Simpel en effectief.
Tot slot nog een kleinood over beleggen in het algemeen. U weet, ik ben geen fan van indexbeleggen. Indexbeleggen staat gelijk aan alles wat er in uw keukenkastje staat in een pan te flikkeren, de klopper en het vuur aan te zetten, om het vervolgens op te smikkelen. Ik verzeker u dat het goedje niet te vreten is. In dat kader vond ik de aangekondigde verschuiving binnen de AEX pijnlijk. Ik zal u niet vermoeien met alle details waarom deze verschuivingen plaatsvinden binnen een index. Maar gniffelend constateer ik dat Imtech toe zal treden tot de AEX en Boskalis wordt afgevoerd. In mijn ogen had het precies andersom moeten zijn. Wederom een argument waarom ik indexbeleggen een kansloze vorm van tijdverdrijf en investeren vind.
Rest mij u een goed weekend te wensen.
Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.
