Een Beetje Dom…
Zürich – De koffie is nog steeds hot op het Damrak. Al eerder heb ik er eens wat over geschreven. En niet alleen in Amsterdam, ook op de Paradeplatz is de ‘Kaffee’ gloeiend heet. Wanneer ondergetekende ook maar iets over een Zwitsers aandeel laat vallen komen we hier ter plekke gelijk uit op Nestlé. In de ogen van de Zwitsers de beste tent ter wereld. Toch ken ik zeer kundige Nederlandse analisten die Unilever in die hoek prefereren. En ze hebben verdomd goede argumenten.
Nespresso in de Spar
Vooropgesteld, beide bedrijven zijn uitstekende firma’s, maar voldoen – uiteindelijk – toch niet aan de dertien eisen van ondergetekende. Grappig is overigens de dubbele koffiestrijd hier in de Alpen. De cupjes van Nespresso worden niet verkocht in de Migros, Coop of de Denner. Logisch zult u zeggen, want Nespresso wordt verkocht in zelfstandige gelikte filialen, of u bestelt het via internet. Maar waarom verkoopt – notabene de Spar – het hier dan wel? Althans, tot een paar weken geleden. Waar de cupjes nog in het rek lagen, verschenen er nu Zwitsers maandverband in het schap voor de goedgekeurde ogen van uw dienaar. Dat vraagt om opheldering. De ijskoude Zwitserse wist me te melden dat er met Nespresso ‘geen zaken’ meer gedaan werd. Kaffee ist heiss…
Na de escapades bij Numico was Jan Bennink kennelijk toe aan een nieuwe uitdaging. Dat is te begrijpen en in zekere zin ook nog wel te respecteren. Alhoewel ondergetekende aan het project Numico ambivalente gevoelens heeft over gehouden. Dit keer dacht Bennink Douwe Egberts los te weken en naar de Nederlandse beurs te brengen en zelf dit keer – vooral – op de achtergrond te blijven. Wanneer we het in brede zin evalueren een plausibele gedachte. In de kern is het meer dan prima dat er weer Nederlandse bedrijven een weg naar het Damrak vinden. Ik ben voor.
Genaaid
Maar tot op heden smaakt het – op z’n zachtst gezegd – niet lekker bij D.E. Blendmasters 1753. Een IPO is voor ons Thirteen Diversified Fund sowieso een ‘no go area’. Ik heb u dat vaker uitgelegd waarom. Toeval of niet, maar bij de Blendmasters loopt alles langzaam maar zeker in het honderd na de beursgang. Neemt u van mij aan dat Bennink dit zo zich niet had voorgesteld. De vraag blijft of hij zijn huiswerk wel gedaan heeft of dat hij door de Amerikanen gewoon genaaid is of een combinatie van beiden. Let u in dat kader ook eventjes op de meerderheidsbelangen die gemeld zijn in D.E. Blendmasters 1753. Bennink heeft – uit nood – maar besloten de hele klus maar naar zich toe te trekken. Hij roept hard dat het tijdelijk is. Ik vraag het me af. Beter is als Bennink zijn ‘kunstje’ nogmaals herhaald – zelf aan het roer staat en alle stront zelf doorslikt – en vooral niet achterover gaat leunen. Ik wacht de ontwikkelingen op het koffiefront met gezonde belangstelling af maar brand er verder mijn vingers niet aan.
In zo’n week gebeurt er overigens genoeg. In het kader van het achterover leunen viel mijn oog op de micro-financiering van Maxima. Ik neem u mee naar een column van 6 februari 2010 waarin ik u voorzichtig uitleg dat de micro-financiering gedoemd was om te mislukken. Het staat me nog helder voor de geest omdat mijn mailbox destijds abrupt – van alle kanten – vol stroomde met ‘believers’. Hoe dorst ik Maxima aan te pakken met haar ‘geweldige’ micro-financiering. Ik begreep er niets van! En dat hoor ik overigens wel vaker…
Debt is for the Poor
Wel nu, deze gevorderde botenhozer weet inmiddels dat hoe meer hij weet en begrijpt, hoe beter hij weet en begrijpt, dat hij niks weet en begrijpt. Maar een ongestudeerde MAVO-brugklasser legt u kinderlijk eenvoudig uit dat het oliekoekendom is om geld te lenen aan straat-armen en kanslozen of andere onrendabelen. ‘Debt is for the Poor’. Het was en is – boekhoudkundig – een geweldige ‘cash cow’ voor de banken. Het bevestigde de boekjes die Maxima gelezen had als klein meisje in Argentinië en bij het almachtige ‘Deutsche’ die ook overigens steeds meer in een kwaad daglicht komt te staan. Met de kennis van nu ‘een beetje dom’.
Hoe dan ook; ook ik geloof heus wel dat Maxima het allemaal goed bedoeld heeft. Maar dat neemt niet weg dat – zoals ik veel vaker heb verkondigd – u en Maxima de verkeerde kwesties op school worden bijgebracht. En uitgerekend op die kennis wordt het Europa van de toekomst en uw kinderen verder geschoeid. Zoals u weet hangt ondergetekende een meer Zwitsers model aan. En ik heb recht van spreken. Slaat u de geschiedenisboekjes er maar op na. De toekomst van Europa is in handen van een Belg en een Portugees. Meer hoef ik u niet uit te leggen neem ik aan.
IJzervreter
En dan nog even dit: Drs. Jan Poot. Hij heeft zijn laatste advertentie geplaatst in de Chipshol case. Ik ken en volg de kwestie Chipshol al vanaf het allereerste begin, omdat ondergetekende met een van de hoofdrolspelers vanaf het eerste uur regelmatig van doen had. Poot mag dan bij de elite een ‘pain in the ass’ zijn, ondergetekende bewondert het ongelooflijke doorzettingsvermogen van deze hoogbejaarde ijzervreter in deze opzienbarende luchtvaart-kwestie. Zogenaamde dealmakers hebben zich daar schromelijk in vergist. Iedere ondernemer kan – alleen daaraan al – een voorbeeld nemen en lering uit trekken.
Een gitzwart kopje koffie doet in alle drie de gevallen wellicht wonderen. Of het kopje van Nespresso of van ons Douwe Egberts is, laat ik maar even in het midden. Alle drie de gevallen zijn te bestempelen als ‘een beetje dom’…
Rest mij u een goed weekend te wensen vanuit de spierwitte Alpen.
Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.
