Jaws moet op Dieet
Zürich – Het hele weekend heeft u waarschijnlijk met uw billen bij elkaar gezeten. Gaat Oranje het halen en Griekenland betalen? De uitkomsten zijn bekend, beiden bleken non-events. Toch zijn er kansen. De Grieken leggen uit waarom ze wel degelijk wat kunnen bijdragen aan de EU en vragen om – nog – meer tijd. Overigens gooien ze wel de volgorde van de hele crisis door de war om u uit te leggen dat zij er niets aan kunnen doen. Vermakelijk om te constateren. Maar goed, de Grieken zijn door en Oranje staat met lege handen op Schiphol. Duidelijker kan het vergelijk niet getrokken worden, Wesley Sneijder alias Jan Kees de Jager.
Veel doorgeleerde economen leggen u uit dat Eurobonds de oplossing zijn. Als tussenvariant wordt er nu gewerkt aan een light versie, ook wel Eurobills genoemd. De grap is dat ieder land tot een van te voren overeengekomen percentage van zijn economie kan financieren met het inzetten van deze eurobills, want dat is lekker goedkoop. Wie zich niet aan de spelregels houdt, wordt een jaar later verbannen. Dat hebben we eerder gehoord. Insolventie los je niet op door nog meer krediet aan te gaan.
Oprekken Prachtig
Rekenkundig is het allemaal prachtig natuurlijk. Door de hele rommel zo op te rekken en uit te smeren komen we uiteindelijk wel weer boven drijven zo is de gedachte. Eurobonds is het toverwoord. Vooraanstaande economen rekenen u voor dat het allemaal zo gek nog niet is. Op de koude calculator kan dat allemaal wel kloppen inderdaad.
Maar mij gaat het om iets geheel anders. Nederland is jaren geleden ook al stilzwijgend begonnen met oprekken en uitsmeren. Een simpel voorbeeld daarbij is het fuseren van gemeentes. Toen ondergetekende nog in de polder woonde is er na veel lokaal verzet de zorgvuldig opgebouwde bruidschat opgegaan in rook om andere gemeentes acuut bij te springen. Het gespaarde verse asfalt kwam er niet en werd door de neus van de aanwonende burger geboord. De lokaal betrokken burger stak – terecht – zijn middelvinger op en liet de boel verder barsten. De niets vermoedende burger trapte in gelul over bevolkingsaantallen, financieringsvoordelen en dat soort vage onzin. Het gevolg is dat de inmiddels grotere gemeente – as we speak – wederom gapende gaten moet dichten als nooit te voren. Het grapje heeft niet gewerkt en gaat niet werken. Of gaan we nu weer fuseren?
Bezopen Grieken Helpen
De kern van dit verschijnsel zit hem volgens mij in de betrokkenheid. Hoe meer betrokken u bent, hoe zorgvuldiger er met de gemeentecentjes wordt omgesprongen. Hoe groter de pool wordt, hoe minder u het kan schelen hoe het 50 kilometer verderop gaat. Laat staan of het u wat kan schelen hoe een bezopen Griek de zomer door geholpen wordt. Curaçao is ook zo’n fraai voorbeeld. Wie kan dat wat schelen? De heren liggen heerlijk op het strand omdat die domme Hollanders de cheque wel weer uitschrijven. Wie weet wat dat allemaal gekost heeft in de loop der jaren mag het even zeggen.
Als voorbeeld hoe het ook anders kan haal ik een willekeurige ‘Gemeinde’ hier om de hoek aan. Kantons zijn al niet zo groot, maar gemeentes helemaal niet. En die fuseren niet en vegen niet alles op een hoop. De betrokkenheid is groot en de cijfers van de gemeente zijn om van te watertanden. En er wonen slechts 3500 Zwitserse konijnenkoppen. In weelde, dat dan weer wel. Allemaal toeval natuurlijk.
Jaws op Dieet
Waar ik naar toe wil is dat de desbetreffende ‘Gemeinde’ jaren geleden een weg door de bergen wilde aanleggen om een betere ontsluiting te garanderen. Die weg die komt er wel, maar niet eerder voordat de gemeente de kosten vanuit de achterzak kan betalen. Aardig is om te zien hoe actief betrokken de kleine bevolking is bij zo’n proces. Misschien kan het door alles samen te vegen wel goedkoper, maar de betrokkenheid is dan wel weg. Er zijn wat dat betreft meer voorbeelden te noemen.
Kortom: het voeden van het monster moet maar eens stoppen. Jaws moet op een strak dieet.
Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 24 uur te doen.
