Financiële Tortelduifjes
Barcelona – Momenteel denkt iedere belegger in bedreigingen en daarna pas in kansen. Om nog maar te zwijgen over de gemiddelde konijnenkop. Daar is het eindelijk ook goed doorgedrongen aan het Ikea keukenblad dat het flink mis met de economie en haar uitpuilende schuldenbergen. Een achterhoede gevecht over pensioenen en wat al niet meer zij is het gevolg. Het leed is al geleden. Men trekt aan een dood paard.
Om het even simpel te stellen. Europa leunt al een tijdje op de bijzondere wonderen van onze Oosterburen en u profiteert daar al decennia lang vrolijk van mee. Lang hebben de Duitsers zich kunnen onttrekken aan de financiële malaise die Europa al een poosje teistert. Maar gisteren werd duidelijk dat de groei van de Duitse economie in het tweede kwartaal sterk aan kracht verloren heeft. Een afzwakkende Amerikaanse economie en de Europese schuldencrisis zijn de boosdoeners. Geen prettig nieuws, vandaar dat wij onze geliefde Columbeurs-Portefeuille direct op slot gegooid hebben en de kat even uit de boom kijken.
Geen groei
Dat in Nederland de groei ook tot stilstand gekomen is aardig om te vermelden maar heeft natuurlijk geen enkele internationale impact. Nederland is immers een bescheiden kurkje dat mee dobbert met haar machtige buurland Duitsland. Een open deur, maar toch. Ondertussen streven Merkel en Sarkozy naar een echte economische Euroregering. Geen eenvoudig klusje lijkt ons. 17 ego’s op een rij krijgen is lastig. De veel genoemde Euro obligatie is daarbij nu nog een brug te ver volgens de financiële tortelduifjes.
Het brengt ons op dit moment geen stap verder, zoveel is wel duidelijk. Interessanter – naar ons idee – is de vraag hoe ondernemers extra gestimuleerd kunnen worden om de economie vlot te trekken. Daar ligt nu de sleutel. Wij denken dan aan extra fiscale maatregelen en soepele staatsgegarandeerde leningen. Dat laatste gebeurt nu ook al, maar mag wat ons betreft verder worden opgerekt. Verder pleiten wij nog maar eens voor een Nationale Volksbank met in ons achterhoofd de functie van de NIBC in de jaren 1945 en daarna. We zien om ons heen goedwillende initiatieven, maar kunnen vanaf onze handelsdesk lastig beoordelen of dit een succes gaat worden daar waar ondernemers om schreeuwen zo langzamerhand. Wel kunt u alvast deelnemen in de bank in spé.
Bij onze Oosterburen halen we de grootaandeelhouder van BMW, Susanne Klatten, nog maar eens subtiel aan. Klatten is sinds kort financieel donor van een innovatief fonds – met slechts en alleen risicokapitaal – dat geopend is door de Technische Universiteit van München. De rijkste vrouw van Duitsland denkt – terecht – in kansen en wil een duidelijk signaal afgeven aan de maatschappij. Wellicht herinnert u zich nog haar investering in SGL Carbon. Wij verwijzen naar onze column van destijds ‘Obesitas en BMW’.
Kanskapitaal
Het woord risicokapitaal zou Klatten liever willen veranderen in kanskapitaal. Wij geven haar volledig gelijk. Misschien is het een idee er in de polder ook zo eens tegenaan te gaan kijken. Alleen jammer dat Nederland al decennia lang – rijk – talent bruut het land uit jaagt. Overal waar we komen zijn er slimme, leuke, innovatieve en vooral ook steenrijke Nederlanders actief. Maar Nederland komt helaas steeds minder in hun investeringsboekje voor om allerlei uiteenlopende begrijpelijke redenen. Misschien een aardig aandachtspuntje voor ‘Den Haag’ zo langzamerhand. Als wij het apparaat van Jan Kees de Jager tot onze beschikking hadden zouden wij het wel weten. Van Risicokapitaal naar Kanskapitaal en niet andersom.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en Follow the Money: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.
Uw reactie is welkom via Dwarshuis@Columbeurs.nl
