Open Zenuw

Barcelona – Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Zo kunnen we de handelsdag van vandaag het beste omschrijven. Een dalende dollar en een duizelingwekkende schuldenberg in Dubai zet beleggers eindelijk aan eens het denken. Maar ook Gerrit Zalm zit te peinzen aan de keukentafel.

De wereldwijde aandelenmarkten hebben te maken met behoorlijk wat verkoopdruk vanochtend. Ze worden fijntjes herinnerd aan het ontstaan van de kredietcrisis nu Dubai World in grote financiële problemen verzeild is geraakt. Het lijkt er op dat er een openliggende zenuw is geraakt. Vreemd is het wel want dit hele verhaal hebben wij gisteren al aangehaald en toen haalde iedere belegger nog doodleuk zijn schouders op.

Maar na een nachtje slapen drukt men kennelijk dan toch nog maar even op de verkoopknop op een moment dat onze Amerikaanse vrienden dromen van hun gebraden kalkoen. Trouwens, hoe flauw de markten er ook bij mogen liggen, als kalkoen beleeft u vandaag pas echt een slechte dag, maar dit terzijde.Bankaandelen moeten het grofweg het meeste ontgelden door de mogelijke blootstelling aan het gammele kaartenhuis dat Dubai heet en we eigenlijk al jaren weten.

Grappig is dat de credit default swaps met betrekking tot Dubai zo’n 500 tot 550 basispunten gestegen zijn de afgelopen 24 uur. Dit betekent dat u nu ongeveer $ 500.000,= per jaar kwijt bent als verzekering op een schuld van zo’n $ 10 mln. Dinsdag kostte dat grapje u nog slechts $ 360.000,= dollar.

Maar let u ook vooral eens op de credit default swaps van onze Griekse en Ierse vrienden. Om nog maar te zwijgen over de dalende dollar ten opzichte van met name de Zwitserse Frank en de Japanse Yen. Wij zijn van mening dat dit juist de aanleiding is van het angsthazengedrag van de oplettende belegger die toch braaf achter zijn handelsscherm gekropen is.

Dat de Chinese banken hun reserves nog flink moeten aanvullen kwam er nog bovenop vandaag. Beleggers vrezen dat die binnenkort miljarden gaan ophalen op de aandelenmarkten en dat zorgde op de Aziatische beurzen voor extra verkoopdruk.

Ondanks de lage omzetten op de beurs wordt wel pijnlijk duidelijk dat er zo links en rechts nog flink wat mis is op de mondiale financiële markten. Iedereen is op jacht naar (her)financiering dat vervolgens niet terug vloeit naar de hoek waar het thuis hoort, namelijk de ondernemers. En dat is vreemd. Kennelijk is het zwarte gat waar wij het al het hele jaar over hebben – en nu ook onderkend wordt door het IMF – veel groter en onbekender dan we eigenlijk denken.

Gek hè, dat de Rabobank al veel eerder dit jaar tegen dure tarieven de buffers oppompte. U weet nu waarom. Zij weten meer dan u. Daarom zijn dit soort signalen uiterst belangrijk en zijn ons inziens veel belangrijker dan het uitpluizen van een stoffig jaarverslag dat immers proza over het verleden is.

Het feit dat de Centrale bankiers van Engeland in het geniep vorig jaar werkelijk waar tig miljard hebben uitgeleend aan onder andere de Royal Bank of Scotland moet ook u toch aan het denken zetten. Ze zijn begin deze week toch maar even met de billen bloot gegaan omdat het nieuws nu geen enkele impact meer heeft.

Maar één ding wordt heel duidelijk: u wordt voor de gek gehouden! Ook Dubai schoof alle problemen onlangs nog gewoon onder de gevlochten deurmat.

En wat staat ons dan nog te wachten? Wel nu: het systematisch tientallen jaren oppompen van een schuldenberg die niet meer in de hand te houden is, is niet binnen een jaartje opgelost. Dat wil men u wel doen geloven maar is simpelweg klinkklare onzin.
In Japan spreekt men wel eens over de “Lost decade”. Wij sluiten niet uit dat verschillende landen van de EU eenzelfde lot beschoren is.

Als Nederland slim en sluw handelt zal hier de schade naar ons idee wel meevallen. Wij zijn immers handelaren en kunnen met zowel de Amerikanen, als de Chinezen, als de Russen door één draaideur en dat scheelt. Nu nog een beetje slagvaardiger en dynamischer (wat een rotwoord opeens…) kabinet op het pluche en we komen er wel.

Tot slot komen we nog even terug op de berichtgeving rondom Gerrit Zalm. Met de informatie die ons nu bereikt heeft, en het onbegrijpelijk uitlekken van zeer vertrouwelijke informatie, lijkt ons de positie van Zalm onhoudbaar als topman bij de AbnAmro. En dat vinden wij per saldo wel jammer. Ook daar is er een open zenuw geraakt. Zalm vinden wij wel een kerel die je erbij kunt hebben, echter hij is nu een lullig akkefietje verzeild geraakt.

Dat de DSB destijds een bankvergunning heeft gekregen is sowieso een klein toezichtswonder. Maar met Zalm erbij leek het schuldenschip van de DSB zich te keren. Wellicht was het beter geweest om Zalm destijds tot CEO te benoemen van de inmiddels in elkaar geklapte bank. Misschien had hij dan beter de bank naar zijn hand kunnen zetten. Maar dat is nu allemaal mosterd na de maaltijd.

Wachten is op het onderzoeksrapport waarbij hoor en wederhoor een cruciale rol gaat spelen. Tot die tijd is het niet aan de media om de kop van Zalm nu al op het hakblok te leggen. Eén uitgelekte brief geeft immers geen beeld van een totaal dossier. Tot die tijd geven wij Zalm het voordeel van de twijfel, ook al ziet het er niet best voor hem uit en voelt hij zich vandaag wellicht als een Amerikaanse kalkoen.


Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.