Texas Ratio

Barcelona – Het plan van de kersverse minister van Financiën van de Verenigde Staten, Timothy Geithner, viel niet in goede aarde. Beleggers kozen terecht het hazenpad. Barack Obama heeft zijn vuurdoop op Wall-Street gehad.

De presentatie was vaag te noemen. In grote lijnen kwam er weinig nieuws naar buiten. Wederom draait het om de details en de waarderingen van de over te nemen leningen. Dat is en blijft terecht een heikel punt. Als men een jaar geleden al niet wist wat iets waard was, waarom zou dat nu opeens wel tot de mogelijkheden behoren? Al met al slecht nieuws, en opnieuw grote onzekerheid voor de financiële sector als geheel die harde klappen kreeg en nog gaat krijgen.

Reddingsactie
Het plan van Geithner begint overigens steeds meer trekken te krijgen van de reddingsacties van onze tijdelijke financiële held Wouter Bos. De Amerikaanse overheid stelt duidelijke voorwaarden aan de fondsen die ze beschikbaar stellen. Zo moeten banken die overheidssteun ontvangen aantonen dat ze het geld aanwenden om de kredietverstrekking te vergroten. Waar hebben we dat meer gehoord? Daarom moet de uitbetaling van dividend, het inkopen van eigen aandelen en het doen van overnames aan banden worden gelegd. Maar ook de salarissen en bonussen van bestuurders moeten worden ingeperkt. Bosbeheer in optima forma.

Texas Ratio
Dat we er nog niet zijn met de financiële sector omschrijft Gerard Cassidy van RBC Capital Markets op subtiele wijze. Eerder voorspelde Cassidy dat er in 2008 ongeveer 200 tot 300 banken zouden omvallen. In 2007 zijn dat er 34 geweest. Wij zullen u niet in herinnering roepen welke indrukwekkende lijst aan banken inmiddels al het loodje hebben gelegd.

Cassidy en zijn collega’s hebben een systeem ontwikkeld dat een vroegtijdige waarschuwing geeft bij het spotten van toekomstige problemen bij de banken met behulp van een berekening die beter bekend staat als de Texas Ratio. Er wordt een percentage genomen van het kapitaal waar de kredietverschaffer over beschikt om de kredietproblemen te kunnen oplossen. Simpel gesteld deelt de formule de kredieten die niet meer voldaan worden (plus de kredieten waar al 3 maanden geen rente over ontvangen is) door het materiële aandelenkapitaal plus het geld dat gereserveerd is voor eventueel toekomstige kredietverliezen.

Cassidy is in 1980 begonnen met zijn ratio toen hij de Texaanse banken destijds in kaart bracht. Hij kwam tot de simpele conclusie dat als deze ratio 1:1 staat, de meeste banken het loodje leggen. Cassidy denkt nu dat er gedurende de komende 3 tot 5 jaar meer dan 1000 banken zullen omvallen. Hij spreekt zelfs van een versnellend proces op dit moment. Volgens Cassidy zijn we nog niet eens in de buurt van het dieptepunt.

Grootste jaarverlies ooit
En we worden wat dat betreft op onze wenken bedient. Credit Suisse maakt een nettoverlies bekend van Sfr 8,2 miljard (€5,5 miljard). Dat valt wat tegen en is het grootste jaarverlies ooit van de Zwitserse bank.

Maar ook ArcelorMittal maakte een fors verlies bekend in het vierde kwartaal van $ 2,6 miljard (€ 2 miljard). Het staalconcern heeft nu ook echt last van de vertragende wereldeconomie. Niets nieuws onder de zon. De cijfers liggen grotendeels in lijn met onze gedachtes. Interessanter is de vraag hoe ArcelorMittal haar schuldenberg denkt terug te gaan dringen. Lakshmi Mittal zegt op schema te liggen. Het afbouwen van de voorraden draagt daar zeker toe bij op het moment. Op die manier loodst hij het bedrijf wel door deze zware tijden heen en dat is een plusje te noemen.


Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS: Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde fondsen.