Een Beetje Haast is wel Geboden…
Amsterdam – We draaien alweer een poosje als een soort sambadanseres rond de 478 punten heen en lijken nu weer een nieuwe aanval te gaan wagen. Gisteren was dit ook het geval en toch stonden we aan het einde van de dag wederom met lege handjes te wapperen. Sommige beleggers worden wel een beetje ongeduldig van al dit gedoe. Als dit gedraai namelijk te lang gaat duren gooien ze de handdoek in de ring en zal de markt snel aan kracht gaan inboeten. Op de achtergrond speelt natuurlijk nog steeds het (positieve) fenomeen window-dressing een rol, vergeet dat niet. Verder is het zo dat de afgelopen nacht de opgelopen olieprijs zwaargewicht RDSA wat hoger zet.
Shell Helpt
Shell helpt zullen we maar zeggen. Het Franse Total (+1,63%) doet het overigens veel beter, dus op de één of andere manier wil het nog niet lukken met RDSA. De rebound valt dus tegen maar het fonds lijkt wel een bodem te gaan leggen, maar ik blijf sceptisch. Misschien is juist RDSA wel de factor die de index over zijn dode punt kan trekken of juist de afgrond in kan jagen. Ik denk namelijk dat de olieprijs zelf nog één keertje een pak rammel krijgt en dat we dan weer flink omhoog kunnen gaan kijken met het zwarte goud. Dat de olieprijs echt onder de $ 55,= per vat gaat duiken lijkt me namelijk een verhaal uit het sprookjesboek van Hans Christian Andersen. Voor de rest heerst er een algehele serene rust over de markten. Geen politiek gedonder of een ander onbekend duinkonijn dat uit een onverwachtse hoek opduikt. Gooi daar het kwartaaleffect overheen en je zou zeggen dat we moeiteloos naar de 500 kunnen doorstomen. Toch wil het maar niet lukken en dat geeft dus te denken.
500 Feestje
Alle ingrediënten zijn aanwezig om er een 500-feestje van te maken maar beleggers kijken elkaar wat glazig aan. Ondergetekende zit ook met z’n armen over elkaar wat wazig voor zich uit te staren en wacht rustig af welke kant we opgaan. Inmiddels lijken meer beleggers de weg naar Wegener te hebben gevonden. Ook technisch knapt het plaatje wat op en dat trekt vaak wat medelotgenoten over de streep om alsnog in te stappen. Mijn strategie is simpel. Krijgt het alsnog een onverwachtse beuk dan opereer ik aan de koopkant. Komt deze niet, dan zit ik er bijzonder warmpjes bij met deze positie. Spuit het aandeel onverhoopt weg dan werkt de tegenstrijdige strategie voorbeeldig en heb ik minder meer winst.
De geleerde analisten zullen de koersdoelen dan wel weer naar boven gaan bijstellen als mosterd na de maaltijd omdat deze simpelweg gepasseerd zijn. Eens te meer zal dan duidelijk worden dat op eigen kompas varen loont. Maar zo ver is het nog niet, het kruisrak is nog lang, er kan nog genoeg gebeuren onderweg maar we zijn wel leuk gestart en daar moet je van genieten.
Jan Dwarshuis is columnist bij ©OLUMBEURS en was destijds columnist bij Inveztor: Op het moment van schrijven heeft hij een positie in Wegener en geen positie in andere bovengenoemde fondsen.
